ਜਦ ਅਸੀਂ ਬੱਚੇ ਸਾਂ
ਉਹ ਬਹੁਤ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੀ ਸੀ
ਸਾਰਾ ਦਿਨ
ਖੇਡਦੇ ਪੜ੍ਹਦੇ ਲੜਦੇ
ਲੰਘ ਜਾਂਦਾ
ਹੁਣ ਕਈ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਬਾਅਦ
ਮਿਲੀ ਉਹ ਕੁੜੀ
ਨੂਰ ਭਰਿਆਂ ਚਿਹਰਾ ਉਹ
ਸੀ ਹੁਣ ਪੀਲੀ ਭਾਅ ਮਾਰਦਾ
ਸ਼ਾਹ ਕਾਲੇ ਕੇਸਾਂ ਵਿਚ ਸਨ
ਕੁਝ ਚਾਂਦੀ ਰੰਗੀਆਂ ਲਿਟਾਂ,
ਮੈਂ ਪੁੱਛਿਆ
ਤੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਮੁਸਕਾਉਂਦੀ ?
ਚੁੱਪ-ਚਾਪ ਫੜ ਮੇਰਾ ਹੱਥ
ਉਹ ਲੈ ਗਈ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੇ ਵਿਹੜੇ
ਕੰਬ ਗਿਆ ਮੇਰਾ ਵਜੂਦ ਧੁਰ ਅੰਦਰ ਤੱਕ
ਮਨ ਦਾ ਵੇਹੜਾ ਨਾ
ਸੀ ਕੋਈ ਸਮਸ਼ਾਨ ਜਿਵੇਂ
ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਅਰਮਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਲਾਸ਼ਾਂ
ਮੋਏ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੇ ਢੇਰ
ਹਰ ਕੋਨੇ ਵਿਚੋਂ ਉਠੀ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਸਧਰਾਂ ਦੀ ਅਰਥੀ
ਟੁੱਟੀ ਖਿੰਡੀ ਹਰ ਇਕ ਸ਼ੈਅ
ਉਸਨੇ ਨਜ਼ਰ ਉਠਾ ਪੁੱਛਿਆ
ਤੂੰ ਹੀ ਦੱਸ
ਮਨ ਵਿਚ ਸਿਵੇ ਸਮਾ ਕੇ
ਕੋਈ ਕਿੰਜ ਮੁਸਕਾਵੇ...................